Powiat Sępoleński

UWAGA NA POKAZY !!!

   Powiatowy Rzecznik Konsumentów prosi o rozwagę, przy zakupie towarów poza lokalem przedsiębiorstwa. Pokazy odbywają się często w domach kultury, świetlicach, restauracjach, w domach. Uczestnicy pokazów proszeni są o rozwagę przy podejmowaniu decyzji o zakupie.

   Oferta sprzedaży na tzw. pokazach kierowana jest głównie do osób starszych. Kwestie ceny oraz jakości towaru może budzić szereg wątpliwości. Zastanówmy się Państwo więc nad zakupem kolejnych garnków, kołder, materacy, czy też urządzeń medycznych emitujących fale radiowe. Pomimo zawarcia umów na sprzedaż towarów konsumpcyjnych mają Państwo prawo odstąpić od umowy. W powyższym celu należy złożyć przedsiębiorcy oświadczenie o odstąpieniu od umowy. Można je złożyć na formularzu albo w innej, najlepiej pisemnej formie i wysłać listem poleconym za potwierdzeniem odbioru; może też złożyć je osobiście w lokalu przedsiębiorcy, za potwierdzeniem dostarczenia. Niektórzy sprzedawcy umożliwiają odstąpienie od umowy za pomocą swojej strony internetowej. W takim przypadku muszą potwierdzić otrzymanie oświadczenia,  np. wysyłając e-mail do konsumenta.W przypadku odstąpienia od umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa umowę uważa się za niezawartą. Jeżeli konsument złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy zanim przedsiębiorca przyjął jego ofertę, oferta przestaje wiązać. Zarówno przedsiębiorca, jak i konsument mają w tej sytuacji obowiązek rozliczenia się. Przedsiębiorca musi niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania oświadczenia konsumenta o odstąpieniu od umowy, zwrócić konsumentowi wszystkie dokonane przez niego płatności, w tym koszty dostarczenia rzeczy. Powinien dokonać tego przy użyciu takiego samego sposobu zapłaty, jakiego użył konsument, chyba że konsument wyraźnie zgodził się na inny sposób zwrotu, który nie wiąże się dla niego z żadnymi kosztami.

   Należy przy tym zaznaczyć, że przedsiębiorca może wstrzymać się ze zwrotem płatności do chwili otrzymania rzeczy z powrotem lub dostarczenia przez konsumenta dowodu jej odesłania (nie dotyczy to sytuacji, w której sprzedawca zaproponował, że sam odbierze rzecz od konsumenta).

   Pamiętajcie Państwo- nigdy nie wysyłajcie odstąpienia od umowy wraz z paczką, gdyż doręczenie może okazać się nieskuteczne. Wysyłamy odstąpienie (za zwrotnym potwierdzeniem odbioru) a dopiero potem paczkę. Macie Państwo 14 dni na odstąpienie od umowy !!!!!!!!!!!

   Bieg terminu do odstąpienia od umowy rozpoczyna się:

• dla umowy, w wykonaniu której przedsiębiorca wydaje rzecz, będąc zobowiązany do przeniesienia jej własności – od objęcia rzeczy w posiadanie przez konsumenta lub wskazaną przez niego osobę trzecią inną niż przewoźnik,

• dla umowy, która obejmuje wiele rzeczy, które są dostarczane osobno, partiami lub w częściach – od objęcia w posiadanie ostatniej rzeczy, partii lub części,
   
• dla umowy, która polega na regularnym dostarczaniu rzeczy przez czas oznaczony – od objęcia w posiadanie pierwszej z rzeczy,

• dla pozostałych umów (np. zlecenia) – od dnia zawarcia umowy.

Dodatkowo warto pamiętać jeszcze o dwóch zasadach dotyczących obliczania terminu.

   Jeżeli początkiem terminu oznaczonego w dniach jest pewne zdarzenie, nie uwzględnia się przy obliczaniu terminu dnia, w którym to zdarzenie nastąpiło. Oznacza to, że w przypadku zakupu rzeczy, termin na odstąpienie od umowy biegnie od dnia następującego po dniu, w którym rzecz została wydana/dostarczona; w przypadku zaś umowy o świadczenie usług – od dnia następującego po dniu, w którym doszło do zawarcia umowy.

   Ponadto jeżeli ostatni dzień terminu na odstąpienie od umowy jest dniem ustawowo wolnym od pracy, niedzielą lub sobotą, termin ten wygasa wraz z upływem ostatniej godziny następnego dnia roboczego.

Powiatowy Rzecznik Konsumentów w Sępólnie Kraj. - Katarzyna Niepiekło- Theil

Poniżej wzór odstąpienia od umowy:

http://www.bip.powiat-sepolno.pl/plik,6513,wzor-odstapienia-od-umowy.doc

BEZPŁATNE SMSY, PREZENTY, TESTY – UWAŻAJ - KOSZTUJĄ

Odbierz prezent. Testuj za darmo. Wyślij sms  - takie oferty występują na wielu stronach internetowych. Korzystając z nich nieostrożnie, narażamy się na niespodziewane koszty. Jak postępować, gdy mamy do czynienia z takimi serwisami?

[Warszawa, 11 stycznia 2016 r.] Konsekwencją korzystania z tego, co w oferowane jest w Internecie pod hasłem bezpłatne, mogą być późniejsze koszty. Wysłanie pojedynczego smsa, zamówienie darmowych próbek lub bezpłatnego okresu testowego może spowodować uruchomienie subskrypcji na płatne usługi. Problemy konsumentów wynikają najczęściej z niepełnych lub wprowadzających w błąd informacji udzielanych przez przedsiębiorców, utrudniania rezygnacji z płatnej usługi po zakończeniu okresu próbnego, a także wykorzystywania danych osobowych przekazanych przy zamawianiu „darmowej” oferty do przesyłania spamu. Dodatkowym utrudnieniem może być nieuchwytność nieuczciwych przedsiębiorców, którzy rejestrują działalność gospodarczą poza Unia Europejską, i niestosowanie przez nich przepisów ustawy o prawach konsumenta.

Jak radzić sobie na rynku „darmowych” produktów i usług? Przedstawiamy informacje o najważniejszych zagrożeniach i porady dotyczące bezpiecznego poruszania się w świecie kosztownych „prezentów” z sieci.

1. Szukaj, sprawdzaj, informuj profesjonalistów. Przedsiębiorca prowadzący działalność w Internecie ma szereg obowiązków informacyjnych, których niedopełnienie może stanowić podstawę do zawiadomienia firmy hostingowej (usługodawcy, na którego serwerze zlokalizowany jest serwis WWW) oraz do wszczęcia postępowania przez UOKiK. Sygnałem ostrzegawczym może być np. brak danych kontaktowych przedsiębiorcy lub dane nieprawdziwe, których nie da się zweryfikować w internetowych rejestrach (dostępne są wyszukiwarki: osób fizycznych prowadzących działalność i spółek). Zdecydowanie nie należy zawierać umowy za pośrednictwem strony, na której brakuje danych przedsiębiorcy.

O wszelkich podejrzeniach zawiadom firmę hostingową lub – jeśli kontakt z nią okaże się utrudniony - rejestratora domeny. Ich dane możesz ustalić na stronie: http://www.dns.pl/ lub http://whois.domaintools.com/ (dla domen zagranicznych). Wynikająca z przepisów procedura notice and takedown  pozwala nawet na wyłączanie serwisów, których działania są bezprawne. W 2015 roku z inicjatywy UOKiK zablokowanych zostało blisko 20 stron internetowych. Były to piramidy finansowe, serwisy poświęcone suplementom diety, sklepy internetowe i serwisy usługowe.  

1. Zbieraj dowody. Obawiasz się, że strona internetowa lub reklama zniknie i stracisz możliwość udowodnienia przedsiębiorcy, że wprowadzał w błąd? Najprostszym sposobem jest zapisanie obrazu wyświetlanego na monitorze. Do wykonania zrzutu ekranowego służy przycisk PrintScreen na klawiaturze. Obraz przedstawiający reklamę może być dowodem, gdy zdecydujesz się egzekwować odszkodowanie od serwisu, w którym natknąłeś się na nieuczciwą reklamę.
2. Niespodziewane opłaty? Zgodnie z prawem obowiązującym na terenie całej Unii Europejskiej, skuteczne zawarcie umowy przez Internet następuje jedynie w sytuacji, gdy przycisk służący do zgłoszenia zamówienia opatrzony jest jednoznaczną informacją o tym, że zawierana umowa będzie odpłatna. Możesz więc zakwestionować rachunek, który został nienależnie wystawiony, informując przedsiębiorcę, że nie uznajesz należności. Trudniejsza jest sytuacja, w której środki zostały pobrane z karty płatniczej lub kredytowej, której dane zostały przekazane przedsiębiorcy. W takich sytuacjach z pomocą przychodzi procedura charge-back (zwrot środków na kartę). Jest ona realizowana przez wystawcę karty, np. bank. Do niego powinieneś zwrócić się o zwrot nienależnie pobranych pieniędzy.
3. Uwaga na kosztowne smsy – nie tylko wychodzące. Do wysyłania smsów zachęcają sprzedawcy zarabiający na usługach premium i płatnych subskrypcjach. Oferty pojawiają się m.in. w serwisach społecznościowych. Zapewniają one np., że za jednego smsa namierzymy telefon komórkowy, usuniemy z niego wirusa, czy potwierdzimy odbiór wygranej w konkursie. Warto wiedzieć, że nawet jeśli wysłanie wiadomości nie jest dodatkowo płatne, sms może uruchamiać subskrypcję usługi, w ramach której możemy np. codziennie otrzymywać zestaw płatnych smsów zwrotnych (koszt może przekroczyć nawet 30 zł brutto za jedną otrzymaną wiadomość). W takiej sytuacji pamiętajmy, że każdy operator zapewnia bezpłatnie możliwość wyłączenia lub zablokowania usług premium. Reklamacje można składać zarówno do organizatora, jak również do agregatora usługi premium SMS, który ma zwykle siedzibę w kraju. Agregator jest pośrednikiem pomiędzy operatorem a organizatorem usługi.
4. Chroń swoje dane osobowe. Zwróć uwagę na zakres żądanych danych i cel ich gromadzenia. Sprzedawca nie zawsze musi poznać numer telefonu komórkowego kupującego (w niektórych przypadkach jego podanie może oznaczać skorzystanie z usługi premium polegającej na odbieraniu lub wysyłaniu kosztownych smsów).Warto też ostrożnie podawać adres e-mail, gdyż może on być cenną zdobyczą dla spamerów, którzy następnie zasypią nas wiadomościami lub w skrajnych wypadkach - wykorzystają nasz adres do rozsyłania spamu.
5. Sprawdzaj i porównuj oferty. Warto samodzielnie analizować i porównywać koszty usługi. Zdarza się bowiem, że przedsiębiorcy prezentują je w taki sposób, byśmy przekonani o korzyściach podjęli decyzję o zamówieniu najdroższej usługi. Jednym z częściej stosowanych sposobów jest ukrywanie całkowitego kosztu i eksponowanie opłaty stanowiącej ułamek zamówienia (np. należności za jeden dzień przy rocznej subskrypcji).
6. Korzystaj z bezpłatnej pomocy prawnej:

• Miejscy i powiatowi rzecznicy konsumentów, Inspekcja Handlowa i organizacje konsumenckie udzielają konsumentom bezpłatnej pomocy prawnej w przypadku sporów z przedsiębiorcami. 
• W przypadku problemów z zagranicznym przedsiębiorcą, który ma siedzibę na terenie UE warto skorzystać ze wsparcia Europejskiego Centrum Konsumenckiego.
• W sprawach związanych z ochroną danych osobowych, skorzystaj z pomocy Generalnego Inspektora Danych Osobowych.
• Informacje o zagrożeniach bezpieczeństwa związanych np. z zorganizowanym przejmowaniem pocztowych kont internetowych lub rozpowszechnianiem złośliwego oprogramowania można tez zgłaszać  do CERT (Computer Emergency Response Team – zespół specjalistów bezpieczeństwa działający w ramach instytutu NASK).
• Jeśli obawiasz się, że padłeś ofiarą oszustwa – zgłoś to Policji lub Prokuraturze.

• autor: Powiatowy Rzecznik Praw Konsumentów- Katarzyna Niepiekło- Theil/ UOKiK, data: 2016-01-12

POLSKI PRĄD I GAZ (d. POLSKA ENERGETYKA PRO) - DECYZJA

·         Prezes UOKiK wydał decyzję dotyczącą spółki Polski Prąd i Gaz (dawniej Polska Energetyka PRO).

·         Przedstawiciele spółki podszywali się pod dotychczasowego sprzedawcę prądu.

·         Ponad 10 mln – tyle wyniosła kara za naruszanie zbiorowych interesów konsumentów.

[Warszawa, 6 marca 2017 r.] W Polsce działa ok. 460 podmiotów zajmujących się sprzedażą energii elektrycznej. Jednym z nich jest spółka Polski Prąd i Gaz - wcześniej działająca pod nazwą Polska Energetyka PRO. Należała do grupy kapitałowej Financial Assets Management Group, w której skład wchodzą również Tele-Polska oraz Telekomunikacja dla Domu.

Umowy sprzedaży energii elektrycznej w imieniu Polski Prąd i Gaz zawierają akwizytorzy w domach konsumentów. Większość klientów spółki Polski Prąd i Gaz to osoby w wieku senioralnym. Jak wykazało postępowanie UOKiK, spółka nie pozyskiwała ich uczciwie.

– Od 2007 r. każdy z nas może wybrać sprzedawcę prądu. W tym roku nastąpiła liberalizacja rynku energii elektrycznej. W jej efekcie, na rynku pojawiło się wiele podmiotów rywalizujących o klientów – nie zawsze uczciwie. Polski Prąd i Gaz nadużył zaufania konsumentów, a to narusza dobre obyczaje  - mówi Marek Niechciał, prezes UOKiK.

Do Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wpłynęło ponad 500 skarg na działania Polski Prąd i Gaz. Kilkaset zgłoszeń otrzymał także Urząd Regulacji Energetyki. Zawiadomienia najczęściej wpływały od osób starszych i ich rodzin. O praktykach Polska Energetyka Pro informowali również rzecznicy konsumentów, do których zwracali się konsumenci poszkodowani działaniami spółki.

Z relacji konsumentów wynikało, że odwiedzający ich w domach przedstawiciele spółki najczęściej nie informowali, że reprezentują Polska Energetyka Pro. Sugerowali, że działają w imieniu dotychczasowego sprzedawcy energii elektrycznej. Tym samym konsumenci podpisując dokumenty, nie wiedzieli, że zmienili sprzedawcę prądu. Wielu z nich nie miało tej świadomości. Dotyczyło to sytuacji, gdy przedstawiciele spółek świadczących usługi telekomunikacyjne nie informowali konsumentów, że reprezentują również spółkę Polska Energetyka Pro oraz że pośród przedłożonych dokumentów znajduje się także umowa sprzedaży energii elektrycznej.

Postępowanie w tej sprawie było prowadzone od września 2015 r. Prezes UOKiK stwierdził, że spółka Polski Prąd i Gaz:

·         wprowadzała w błąd co do swojej tożsamości, podszywając się pod dotychczasowego sprzedawcę prądu.

·         sugerowała, że przedkładane do podpisu dokumenty stanowią aneks do umowy z dotychczasowym sprzedawcą energii, bądź wymóg ich podpisania wynika ze zmiany przepisów prawa, likwidacji sprzedawcy energii elektrycznej, z którego usług korzystał dotychczas konsument lub połączenia tego przedsiębiorcy z Polski Prąd i Gaz.

·         stosowała przymus i wywierała na konsumentach presję twierdząc, że jeżeli konsument nie podpisze dokumentów, pozbawiony zostanie prądu, albo jego dotychczasowa umowa wygaśnie.

·         manipulowała informacjami o niższych rachunkach za energię elektryczną, m.in. nie informując o obowiązku opłacania comiesięcznej opłaty handlowej. Spółka sugerowała również, że konsument po zmianie sprzedawcy na Polski Prąd i Gaz będzie płacił o kilkadziesiąt procent mniej za zużycie energii elektrycznej – w rzeczywistości jednak ceny za zużycie 1 kWh były niższe zaledwie o kilka procent. Ponadto spółka wprowadziła w cennikach stawki progresywne, co oznacza, że cena za zużycie energii elektrycznej (1 kWh) regularnie wzrastała w każdym kolejnym roku. Tym samym w drugim roku obwiązywania umowy była już średnio o kilkanaście procent wyższa od tej, jaka obowiązywałaby, gdyby miał zawartą umowę z tzw. sprzedawcą z urzędu. Spółka nie informowała ponadto o obowiązku opłacania dwóch faktur za dystrybucję i sprzedaż energii elektrycznej.

·         nie zostawiała konsumentom podpisanych dokumentów, nie informowała o prawie odstąpienia od umowy i nie przekazywała wzoru formularza o odstąpieniu od umowy.

Za naruszenie zbiorowych interesów konsumentów prezes UOKiK nałożył karę ponad 10 mln zł (10 253 328 zł) i nakazał zaniechanie praktyki. Decyzja nie jest ostateczna, spółka odwołała się do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Przypominamy, że prawomocne decyzje prezesa UOKiK mają charakter prejudykatu w postępowaniu sądowym. Oznacza to, że ustalenia urzędu co do faktu stosowania praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów są dla sądu wiążące. Nie musi on w tym zakresie prowadzić własnego postępowania dowodowego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 kwietnia 2015 r., III SK 61/14).

Konsumentom przypominamy, że mogą liczyć na bezpłatną pomoc rzeczników konsumentów, organizacji konsumenckich. Porad udziela także Punkt Informacyjny dla Odbiorców Energii i Paliw Gazowych przy Urzędzie Regulacji Energetyki. Więcej informacji o prawach konsumentów zmieniających sprzedawcę prądu w specjalnym poradniku URE.

Dodatkowe informacje dla mediów:

Biuro prasowe UOKiK
pl. Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa
Tel. 695 902 088
E-mail: biuroprasowe@uokik.gov.pl

Twitter: @UOKiKgovPL

• autor: Powiatowy Rzecznik Praw Konsumentów- Katarzyna Niepiekło- Theil/ UOKiK, data: 2017-03-07

USTAWA O PRAWACH KONSUMENTA I ZMIANY W KODEKSIE CYWILNYM

25 grudnia 2014 roku weszła w życie ustawa o prawach konsumenta oraz zmiany w Kodeksie cywilnym. Nowe zasady dotyczą zakupów w sklepach tradycyjnych, w Internecie i na pokazach. Konsumenci zyskali też nowe możliwości przy składaniu reklamacji.

Najważniejsze zasady:

1. ROZSZERZONY OBOWIĄZEK INFORMACYJNY SPRZEDAWCÓW dotyczący umów zawieranych w warunkach typowych (w sklepach stacjonarnych) i nietypowych (przez Internet, telefon, na pokazie). Chodzi np. o informacje o łącznej cenie do zapłaty czy kosztach zwrotu produktu w przypadku odstąpienia konsumenta od umowy zawartej na odległość bądź poza lokalem.

(Ustawa o prawach konsumenta, art. 8 i 12)

1. UZYSKANIE WYRAŹNEJ ZGODY KONSUMENTA NA KAŻDĄ DODATKOWĄ PŁATNOŚĆ; nie może to wynikać z zastosowania opcji domyślnej. Niedopuszczalne jest zatem, aby była automatycznie zaznaczona w chwili otwarcia zakładki przez klienta. Jeżeli zabraknie wyraźnej zgody, konsument nie będzie musiał ponosić tych opłat.

(Ustawa o prawach konsumenta, art. 10)

1. RĘKOJMIA – WIĘKSZA SWOBODA ZGŁASZANIA ZASTRZEŻEŃ. Konsument może od razu żądać:

• naprawy,
• wymiany,
• obniżenia ceny (klient musi zaproponować o ile),
• odstąpienia od umowy (tylko, jeżeli wada jest istotna).

 (Kodeks cywilny, art. 560 i dalsze)

1. ODPOWIEDZIALNOŚĆ SPRZEDAWCY ZA RZECZ TRWA 2 LATA OD JEJ WYDANIA. Natomiast 14 dni to czas, w którym przedsiębiorca musi ustosunkować się do roszczenia klienta (uwaga – nie dotyczy to odstąpienia od umowy). 

(Kodeks cywilny, art. 561⁵ i 568 § 1)

1. DWA LATA NA REKLAMACJĘ ŻYWNOŚCI – obecnie 3 dni.
2. PIĘĆ LAT NA REKLAMACJĘ NIERUCHOMOŚCI – obecnie 3 lata.

(Kodeks cywilny, art. 568 § 1)

1. UMOWY ZAWIERANE NA ODLEGŁOŚĆ (INTERNET, TELEFON) – NOWE ZASADY

• 14 DNI NA ODSTĄPIENIE OD UMOWY – obecnie 10 dni.

(Ustawa o prawach konsumenta, art. 27)

• Jeżeli konsument nie został poinformowany o prawie odstąpienia od umowy, to może z niego skorzystać w ciągu 12 miesięcy (obecnie 3 miesiące). (Ustawa o prawach konsumenta, art. 29 ust. 1)
• USZKODZONA PRZESYŁKA – sprzedawca odpowiada za utratę lub uszkodzenie towaru do momentu odebrania go przez konsumenta, chyba że klient sam zaproponował firmę kurierską.

(Kodeks cywilny, art. 548 § 3)

• E-ZAMÓWIENIE Z OBOWIĄZKIEM ZAPŁATY – konsument musi wyraźnie potwierdzić, że wie o konieczności zapłaty za usługę/produkt. Jeżeli zamówienie odbywa się przez naciśnięcie przycisku lub użycie podobnej funkcji, sprzedawca powinien zadbać o ich czytelne oznaczenie słowami „zamówienie z obowiązkiem zapłaty” lub innym.

(Ustawa o prawach konsumenta, art. 17)

• TELEMARKETING – na początku rozmowy konsultant musi poinformować, że dzwoni, aby zaproponować zawarcie umowy. Powinien się przedstawić oraz podać dane firmy, którą reprezentuje. Sprzedawca zobowiązany jest następnie potwierdzić treść proponowanej umowy na papierze lub innym trwałym nośniku. Umowę uważa się za zawartą, jeżeli konsument po otrzymaniu jej treści wyrazi na nią zgodę na papierze lub innym trwałym nośniku i przekaże ją przedsiębiorcy. Co ważne, nie jest możliwe zawarcie umowy wyłącznie na podstawie zgody wyrażonej przez konsumenta w czasie rozmowy telefonicznej ze sprzedawcą.

(Ustawa o prawach konsumenta, art. 20)

1. UMOWY ZAWIERANE POZA LOKALEM (na pokazach, prezentacjach)

• Brak ochrony, gdy zakupy są na kwotę mniejszą niż 50 zł.

(Ustawa o prawach konsumenta, art. 3)

• 14 DNI NA ODSTĄPIENIE OD UMOWY - obecnie 10 dni.

(Ustawa o prawach konsumenta, art. 27).

1. GWARANCJA

• Obietnice złożone w reklamie są traktowane na równi z tymi zawartymi w gwarancji.

(Kodeks cywilny, art. 577 § 1)

• 2 LATA – tyle trwa gwarancja, jeżeli gwarant nie określił czasu jej obowiązywania.

(Kodeks cywilny, art. 577 § 4).

• 14 DNI – to czas, w którym gwarant musi naprawić/wymienić towar, chyba że w dokumencie gwarancyjnym został określony inny termin.

(Kodeks cywilny, art. 580 § 2)

Szczegółowe informacje można uzyskać na stronie http://www.prawakonsumenta.uokik.gov.pl/

• autor: Powiatowy Rzecznik Praw Konsumentów Katarzyna Niepiekło- Theil, data: 2015-03-13

Uwaga!

Przychodząc do rzecznika pamiętajmy o przyniesieniu niezbędnych dokumentów, które mają wpływ na sprawę np. paragon, fakturę, zgłoszenie reklamacyjne, wszelką korespondencję prowadzoną dotychczas z profesjonalistą.

Sprzedaż konsumencka

Powiatowy Rzecznik Konsumenta udziela pomocy przede wszystkim tym Konsumentom, którzy znaleźli się w sytuacji konfliktowej z przedsiębiorcą i są na ogół w takim przypadku stroną słabszą. Konsumentem jest osoba fizyczna dokonująca czynności prawnej (zawierająca umowę z przedsiębiorcą) niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.

Niestety rzecznik nie posiada uprawnień do wydawania nakazów, zakazów, nakładania kar i grzywien na przedsiębiorców - służy przede wszystkim bezpłatną, fachową poradą prawną mieszkańcom Powiatu, których interesy jako konsumentów zostały naruszone. Występując w imieniu i z upoważnienia Konsumenta rzecznik zastępuje go w sporze z przedsiębiorcą. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. Nr 141, poz. 1176 ze zm.) sprzedawca jest zobowiązany:

• do udzielania zrozumiałych i nie wprowadzających w błąd informacji w języku polskim dotyczących sprzedawanego towaru, które umożliwią kupującemu podjąć właściwą decyzję o jego nabyciu lub rezygnacji z takiego zamiaru, w szczególności należy podać: nazwę towaru, określenie producenta lub importera oraz inne dane wskazane w odrębnych przepisach np. energochłonność,
• do wydania kupującemu towaru w stanie kompletnym, tj. ze wszystkimi elementami jego wyposażenia wraz z instrukcją obsługi, konserwacji i innymi dokumentami wymaganymi odrębnymi przepisami.

Sprzedawca odpowiada wobec nabywcy jeśli towar konsumpcyjny w chwili wydania jest niezgodny z umową. Jeżeli Konsument zwrócił się do sprzedawcy z żądaniami w związku z niezgodnością towaru z umową jest on zobowiązany ustosunkować się do takiego żądania w terminie 14 dni, w przeciwnym razie zostanie przyjęte, że uznał roszczenia za uzasadnione.

Pojęcie niezgodność – zgodności towaru z umową.

Domniemywa się, że towar konsumpcyjny jest zgodny z umową jeżeli odpowiada podanemu przez sprzedawcę opisowi lub ma cechy okazanej próbki albo wzoru, a także wtedy, gdy nadaje się do celu określonego przez kupującego przy zawieraniu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżeń co do takiego przeznaczenia towaru. Towar zgodny z umową to również towar odpowiadający składanym publicznie zapewnieniom sprzedawcy lub przedstawiciela, dotyczącym właściwości towaru podawanym w reklamie bądź wyrażonym w oznakowaniu towaru.. Zgodność towaru z umową to także jego prawidłowe zamontowanie i uruchomienie, jeżeli czynności te będą wykonane, według instrukcji otrzymanej przy sprzedaży, w ramach umowy sprzedaży. Takie zdefiniowanie pojęcia zgodności z umową służy m.in. obciążeniu sprzedawcy ryzykiem wystąpienia błędów w instrukcji, jaką wręcza on kupującemu. Sprzedawca nie odpowiada za niezgodność towaru z umową w dwóch przypadkach: gdy wykaże, że nie znał zapewnienia producenta albo oceniając rozsądnie znać nie mógł, gdy kupujący wiedział o niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową albo powinien wiedzieć (także oceniając rozsądnie).

Uprawnienia Konsumenta.

Konsument, który stwierdzi, że sprzedany mu towar jest niezgodny z umową może:

1. od sprzedawcy doprowadzenia towaru do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę lub wymianę na nowy,
2. gdyby naprawa albo wymiana okazały się niemożliwe lub wymagały nadmiernych kosztów Konsument ma prawo domagać się albo stosownego obniżenia ceny albo odstąpienia od umowy, przy czym odstąpienie od umowy może mieć miejsce tylko w przypadku, gdy niezgodność towaru z umową jest istotna.

Sprzedawca ma obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności demontażu, dostarczenia, robocizny oraz ponownego zamontowania i uruchomienia. W myśl obowiązujących przepisów odpowiedzialność sprzedawcy trwa dwa lata od daty wydania towaru kupującemu, w razie wymiany towaru termin ten będzie biegł na nowo. Przyjmuje się też, że jeśli zastrzeżenia co do jakości towaru powstały przed upływem 6 miesięcy od daty jego wydania, to niezgodność towaru z umową istniała w chwili wydania.

Przy szczególnych rodzajach sprzedaży: na raty, na przedpłaty, na zamówienie, według wzoru lub na próbę oraz sprzedaży za cenę powyżej dwóch tysięcy złotych sprzedawca jest obowiązany potwierdzić na piśmie wszystkie istotne postanowienia zawartej umowy np. rodzaj towaru, jego cenę, datę dokonania sprzedaży. W pozostałych przypadkach, na żądanie kupującego sprzedawca wydaje pisemne potwierdzenie zawarcia umowy. Potwierdzenie to powinno zawierać: oznaczenie sprzedawcy, określenie towaru, jego ilość i cenę.

Gwarancja

Gwarancja stanowi oświadczenie gwaranta, określa uprawnienia kupującego i obowiązki gwaranta. Udzielenie gwarancji jest dobrowolne, czas trwania gwarancji nie jest określony w przepisach ustawy. Gwarancja udzielana jest bez dodatkowej opłaty. Dokument gwarancyjny powinien zawierać przede wszystkim podstawowe dane potrzebne do dochodzenia roszczeń z gwarancji, w tym w szczególności: nazwę i adres gwaranta, czas trwania i terytorialny zasięg ochrony gwarancyjnej. W gwarancji powinny być określone podstawy do reklamacji, zwykle jest to popsucie sprzętu. Gwarant może określić jakich usterek nie obejmuje gwarancja. Przed złożeniem reklamacji i wyborem drogi dochodzenia roszczeń najpierw dokładnie zapoznajmy się z dokumentem gwarancyjnym i sprawdźmy, jakie mamy uprawnienia i porównajmy je z uprawnieniami przewidzianymi w ustawie o sprzedaży konsumenckiej. Jeżeli gwarancja jest mniej korzystna, lepiej jest zwrócić się z reklamacją do sprzedawcy, powołując się na ustawę z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego. Pamiętajmy wybór zawsze należy do konsumenta, sprzedawca nie może odsyłać nas do gwaranta. Jednak jeśli złożymy reklamację na podstawie gwarancji, to nie możemy w zakresie tej reklamacji korzystać z uprawnień przewidzianych w ustawie i zgłaszać roszczeń wobec sprzedawcy.

Do kogo składamy reklamację towaru?

Zgodnie z ustawą z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego reklamacje należy składać do sprzedawcy, czyli do przedsiębiorcy, od którego zakupiono towar konsumpcyjny. Reklamacji nie musi przyjmować kierownik czy właściciel sklepu może to zrobić każda osoba pracująca w sklepie. Jeżeli konsument chce skorzystać z uprawnień wynikających z gwarancji, to reklamację należy złożyć w miejscu wskazanym w gwarancji. Najczęściej będzie to punkt serwisowy producenta – wskazany przez gwaranta w warunkach gwarancji.

Udowodnienie, że zakup towaru nastąpił w danej jednostce handlowej jest obowiązkiem konsumenta, który okazać powinien dowód zakupu (paragon, faktura, rachunek).

W jakiej formie należy składać reklamację?

Ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego wymaga od konsumenta pisemnego powiadomienia sprzedawcy o niezgodności towaru z umową sprzedaży. Często istnieje możliwość telefonicznego zgłoszenia reklamacji. Należy jednak pamiętać, że choć jest to forma wygodna i łatwa może powodować liczne trudności np. z udowodnieniem treści reklamacji. Najbezpieczniej jest składać reklamacje na piśmie za pokwitowaniem, lub wysyłając list polecony, wyraźnie precyzując swoje żądania.

Ile mam czasu na złożenie reklamacji?

Zgodnie z ustawą z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, konsument musi powiadomić sprzedawcę o stwierdzeniu niezgodności towaru z umową w ciągu dwóch miesięcy od ujawnienia się niezgodności. Jeśli nie zrobi tego w ciągu dwóch miesięcy – traci uprawnienia do reklamacji.

Jeżeli konsument korzysta z gwarancji, to ww. termin może być ewentualnie określony w gwarancji.

UWAGA! Nie ma przepisów nakazujących sprzedawcy przyjęcie zwrotu towaru pełnowartościowego, tylko z powodu rozmyślenia się konsumenta.

Przepisy prawne mające związek z ochroną konsumentów:

• Ustawa z dnia 16 lutego 2007 roku o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U. z 2007 roku, Nr 50, poz. 331 ze zm.)
• Ustawa z dnia 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. Nr 141, poz. 1176 ze zm.)
• Ustawa z dnia 2 marca 2000 roku o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz.U. Nr 22, poz. 271 ze zm.)
• Ustawa z dnia 15 grudnia 2000 roku o Inspekcji Handlowej (Dz.U. z 2001 roku, Nr 4, poz. 25 ze zm.)
• Ustawa z dnia 20 lipca 2001 roku o kredycie konsumenckim (Dz.U. Nr 100, poz. 1081 ze zm.)
• Ustawa z dnia 12 grudnia 2003 roku o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz.U. Nr 229, poz. 2275)

Inne strony:

Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
www.uokik.gov.pl  

Federacja Konsumentów
www.federacja-konsumentow.org.pl

Inspekcja Handlowa
www.giih.gov.pl

Inspekcja Handlowa
www.giih.gov.pl

Europejskie Centrum Konsumenckie
www.konsument.gov.pl

Strona Urzędu Regulacji Energetyki
www.ure.gov.pl

Strona Urzędu Komunikacji Elektronicznej
www.uke.gov.pl

Rzecznik Ubezpieczonych
www.rzu.gov.pl/

Strona Związku Banków Polskich, można na niej znaleźć informacje o działalności Arbitra Bankowego
www.zbp.pl

• autor: Anna Deja-Dobrowolska, data: 2008-11-03